PITUÍTĂ s.f. (Med.) Mucus, flegmă. [< fr. pituite, lat. pituita]. substantiv femininpituită
*pituítă f. (lat. pituita). Una din umorile constituante ale vechiĭ medicine. Mucozitatea membraneĭ pituitare, mucĭ (maĭ ales la guturaĭ). Pin [!] anal. Mucozitatea pe care o aruncă stomahu [!]. substantiv femininpituită
pituítă s. f., g.-d. art. pituítei; pl. pituíte substantiv femininpituită
PITUÍTĂ, pituite, s. f. (Med.) Mucus. – Din lat. pituita, fr. pituite. substantiv femininpituită
pituită | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | pituită | pituita |
plural | pituite | pituitele | |
genitiv-dativ | singular | pituite | pituitei |
plural | pituite | pituitelor |