AMICÁL, -Ă adj. Prietenos. ♦ adv. Prietenește. [Cf. lat. amicalis, it. amicale, fr. amical]. adjectivamical
AMICÁL, -Ă adj. prietenos. ◊ (adv.) prietenește. (< fr. amical, lat. amicalis) adjectivamical
AMICÁL, -Ă, amicali, -e, adj. Prietenos; prietenesc. – Fr. amical (lat. lit. amicalis). adjectivamical
*amicál, -ă adj. (lat. amicalis). Prietenesc. Adv. Prietenește. adjectivamical
amicál1 adj. m., pl. amicáli; f. amicálă, pl. amicále adjectivamical
amicál2 s. n., pl. amicále adjectivamical
amical a. prietenesc, prietenos. adjectivamical
AMICÁL, -Ă, amicali, -e, adj., s. n. 1. Adj. Prietenos; prietenesc. ♦ (Adverbial) Prietenește. 2. S. n. Întâlnire sportivă care se desfășoară în afara unui campionat.- Din fr. amical, lat. amicalis. adjectivamical
AMICÁL, -Ă, amicali, -e, adj. Prietenos. Teamă mi-e că, acordîndu-mi mie o așa amicală și lingușitoare precădere, n-ai nimerit tocmai bine. ODOBESCU, S. III 9. ◊ (Adverbial) Tatăl meu primea amical pe tinichigiul de la Pașcani. SADOVEANU, N. F. 184. adjectivamical
amical adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | amical | amicalul | amicală | amicala |
plural | amicali | amicalii | amicale | amicalele | |
genitiv-dativ | singular | amical | amicalului | amicale | amicalei |
plural | amicali | amicalilor | amicale | amicalelor |