ȚĂHĂLUÍRE s. f. v. țăhălui. [DAR] substantiv feminințăhăluire
țăhăluire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | țăhăluire | țăhăluirea |
plural | țăhăluiri | țăhăluirile | |
genitiv-dativ | singular | țăhăluiri | țăhăluirii |
plural | țăhăluiri | țăhăluirilor |