șugar (-ră), adj. – (Trans.) Zvelt, suplu. Mag. sugár (Cihac, II, 528). – Der. șugărel, s. m. (plantă, Teucrium montanum). adjectivșugar
șugár, -ă, adj. – Suplu, subțire: „Tăt cu bouț bourel / Și-ntre coarne șugărel” (Calendar 1980). – Magh. sugár „rază” (Cihac cf. DER). adjectivșugar
șugár, -ă adj. (ung. sugár). Trans. P. P. Zvelt. adjectivșugar
șugár (reg.) adj. m., pl. șugári; f. șugáră, pl. șugáre adjectivșugar
șugar a. Tr. svelt. [Ung. SUGAR]. adjectivșugar
ȘUGÁR, -Ă, șugari, -e, adj. (Reg.) Zvelt, suplu, subțire. – Din mag. sugár. adjectivșugar
SUGÁR, -Ă, sugari, -e, adj. (Adesea substantivat) Sugaci. – Suge + suf. -ar. adjectivsugar
sugár adj. m., s. m., pl. sugári; f. sugáră, pl. sugáre adjectivsugar
sugar m. 1. miel ce suge la altă oaie; 2. fig. căpriorul de mijloc al unei case țărănești. adjectivsugar
sugár m. (d. sug, ca fugar, ștergar d. fug, șterg. D. rom. vine bg. sugare, sugar). Sugător, puĭ de mamifer, prunc, copil de țîță. – La Moxa și sugáș. adjectivsugar
SUGÁR, -Ă, sugari, -e, adj., s. m. (Copil) care se hrănește sugând, care nu a depășit vârsta alimentării cu laptele mamei; sugaci, sugător. – Suge + suf. -ar. adjectivsugar
șugar | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | șugar | șugarul | șugară | șugara |
plural | șugari | șugarii | șugare | șugarele | |
genitiv-dativ | singular | șugar | șugarului | șugare | șugarei |
plural | șugari | șugarilor | șugare | șugarelor |