ÎNDESTULÍRE s. f. v. îndestulare. substantiv femininîndestulire
îndestulire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | îndestulire | îndestulirea |
plural | îndestuliri | îndestulirile | |
genitiv-dativ | singular | îndestuliri | îndestulirii |
plural | îndestuliri | îndestulirilor |