zopotí (a ~) (reg.) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. zopotésc, imperf. 3 sg. zopoteá; conj. prez. 3 să zopoteáscă verbzopoti
ZOPOTÍ, zopotesc, vb. IV. Intranz. (Reg.) A alerga de colo până colo, fără odihnă. – Et. nec. verbzopoti
zopotire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | zopotire | zopotirea |
plural | zopotiri | zopotirile | |
genitiv-dativ | singular | zopotiri | zopotirii |
plural | zopotiri | zopotirilor |