ZOGONÍ, zogonesc, vb. IV. Tranz. (Reg.) A alunga, a izgoni. – Sb. zagoniti. verb tranzitivzogoni
zogonire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | zogonire | zogonirea |
plural | zogoniri | zogonirile | |
genitiv-dativ | singular | zogoniri | zogonirii |
plural | zogoniri | zogonirilor |