zguduitúră (-du-i-) s. f., g.-d. art. zguduitúrii; pl. zguduíturi substantiv femininzguduitură
ZGUDUITÚRĂ, zguduituri, s. f. 1. Scuturătură puternică, zdruncinătură. 2. Fig. Înfiorare, cutremurare. – Din zgudui + suf. -(i)tură. substantiv femininzguduitură
zguduitúră f., pl. ĭ. Efectu zguduiriĭ: zguduiturile produse de bombardament. Fig. Dezordine, revoluțiune: țările scandinave evoluĭază fără zguduiturĭ. substantiv femininzguduitură
sguduitură f. efectul sguduirii. substantiv femininsguduitură
ZGUDUITÚRĂ, zguduituri, s. f. 1. Scuturătură puternică; zdruncinătură, zguduială. 2. Fig. înfiorare, cutremurare. [Pr.: -du-i-] – Zgudui + suf. -tură. substantiv femininzguduitură
zguduitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | zguduitură | zguduitura |
plural | zguduituri | zguduiturile | |
genitiv-dativ | singular | zguduituri | zguduiturii |
plural | zguduituri | zguduiturilor |