ZGÂMSÍ, zgâmsesc, vb. IV. Tranz. (Reg.) A vătăma, a aduce stricăciuni. verb tranzitivzgâmsi
zgâmsi | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)zgâmsi | zgâmsire | zgâmsit | zgâmsind | singular | plural | ||
zgâmsind | zgâmsiți | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | zgâmsesc | (să)zgâmsesc | zgâmseam | zgâmsii | zgâmsisem | |
a II-a (tu) | zgâmsești | (să)zgâmsești | zgâmseai | zgâmsiși | zgâmsiseși | ||
a III-a (el, ea) | zgâmsește | (să)zgâmseai | zgâmsea | zgâmsi | zgâmsise | ||
plural | I (noi) | zgâmsim | (să)zgâmsim | zgâmseam | zgâmsirăm | zgâmsiserăm | |
a II-a (voi) | zgâmsiți | (să)zgâmsiți | zgâmseați | zgâmsirăți | zgâmsiserăți | ||
a III-a (ei, ele) | zgâmsesc | (să)zgâmsească | zgâmseau | zgâmsiră | zgâmsiseră |