zdrobitúră (rar) s. f., g.-d. art. zdrobitúrii; pl. zdrobitúri substantiv femininzdrobitură
ZDROBITÚRĂ, zdrobituri, s. f. (Rar) Sfărâmătură, strivitură[1]; rană. – Din zdrobi + suf. -(i)tură. substantiv femininzdrobitură
zdrobitúră f., pl. ĭ. Lucru zdrobit. Zdrobire. substantiv femininzdrobitură
ZDROBITÚRĂ, zdrobituri, s. f. (Rar) Sfarâmătură, strivitură; rană produsă prin zdrobire. – Zdrobi + suf. -tură. substantiv femininzdrobitură
zdrobitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | zdrobitură | zdrobitura |
plural | zdrobituri | zdrobiturile | |
genitiv-dativ | singular | zdrobituri | zdrobiturii |
plural | zdrobituri | zdrobiturilor |