zbîrcitúră f., pl. ĭ (d. zbîrcit). Îndoitură pe o suprafață: zbîrciturile uneĭ fețe îmbătrînite. Fig. Iron. Om zbîrcit. substantiv femininzbîrcitură
zbîrcitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | zbîrcitură | zbîrcitura |
plural | zbîrcituri | zbîrciturile | |
genitiv-dativ | singular | zbîrcituri | zbîrciturii |
plural | zbîrcituri | zbîrciturilor |