zavergisí (a se ~) (înv.) vb. refl., ind. prez. 3 pl. se zavergisésc, imperf. 3 sg. se zavergiseá conj. prez. 3 să se zavergiseáscă verbzavergisi
zavergisì v. a se revolta: nu vrea să zică că m’am zavergisit AL. [Derivațiune analogică din Zaveră]. verbzavergisì
ZAVERGISÍ, zavergisesc, vb. IV. Refl. (înv.) A se răzvrăti. – Zavergiu + suf. -isi. verbzavergisi
zavergisésc (mă) v. refl. (d. zavergiŭ). Vechĭ. Rar. Mă revolt, fac revoluțiune. V. buntuluĭesc. verbzavergisesc
zavergisi verb | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)zavergisi | zavergisire | zavergisit | zavergisind | singular | plural | ||
zavergisind | zavergisiți | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | zavergisesc | (să)zavergisesc | zavergiseam | zavergisii | zavergisisem | |
a II-a (tu) | zavergisești | (să)zavergisești | zavergiseai | zavergisiși | zavergisiseși | ||
a III-a (el, ea) | zavergisește | (să)zavergiseai | zavergisea | zavergisi | zavergisise | ||
plural | I (noi) | zavergisim | (să)zavergisim | zavergiseam | zavergisirăm | zavergisiserăm | |
a II-a (voi) | zavergisiți | (să)zavergisiți | zavergiseați | zavergisirăți | zavergisiserăți | ||
a III-a (ei, ele) | zavergisesc | (să)zavergisească | zavergiseau | zavergisiră | zavergisiseră |