WIT s.n. (Anglicism) Glumă inteligentă, spirit. [Pron. uit. / < engl. wit]. substantiv neutruwit
wit substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | wit | witul |
plural | wituri | witurile | |
genitiv-dativ | singular | wit | witului |
plural | wituri | witurilor |