vitejíe s. f., art. vitejía, g.-d. art. vitejíei; pl. vitejíi, art. vitejíile substantiv femininvitejie
vitejíe f. (d. viteaz). Calitatea de a fi viteaz. Faptă de viteaz (eroizm [!]). – Și -zíe (N. Cost. Let. 1, 158 și 437). substantiv femininvitejie
VITEJÍE, vitejii, s. f. 1. (La sg.) însușirea de a fi viteaz, calitatea celui viteaz; voinicie. ◊ Loc. adv. Cu vitejie = vitejește. 2. Faptă vitejească. 3. (Pop.) Haiducie. – Viteaz + suf. -ie. substantiv femininvitejie
vitejie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | vitejie | vitejia |
plural | vitejii | vitejiile | |
genitiv-dativ | singular | vitejii | vitejiei |
plural | vitejii | vitejiilor |