VIRTUOZITÁTE s.f. Însușirea de a fi virtuos; (p. ext.) măiestrie, abilitate, dexteritate. [Cf. fr. virtuosité]. substantiv femininvirtuozitate
VIRTUOZITÁTE s. f. însușirea de a fi virtuoz; măiestrie, dexteritate. (< it. virtuosità, fr. virtuosité) substantiv femininvirtuozitate
virtuozitáte (-tu-o-) s. f., g.-d. art. virtuozitắții; pl. virtuozitắți substantiv femininvirtuozitate
*virtuozitáte f. (d. virtuos, virtuoz; fr. -osité). Calitatea de a fi virtuos (în muzică): a cînta c´o virtuozitate rară. substantiv femininvirtuozitate
virtuozitate f. 1. Muz. calitatea virtuozului; 2. fig. aptitudine artistică. substantiv femininvirtuozitate
VIRTUOZITÁTE, virtuozități, s. f. Însușirea de a fi virtuoz în executarea unei bucăți muzicale; p. gener. măiestrie, dexteritate, iscusință deosebită într-un anumit domeniu de activitate (artistică). [Pr.: -tu-o-] – Din it. virtuosità, fr. virtuosité. substantiv femininvirtuozitate
virtuozitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | virtuozitate | virtuozitatea |
plural | virtuozități | virtuozitățile | |
genitiv-dativ | singular | virtuozități | virtuozității |
plural | virtuozități | virtuozităților |