VIRGINÁL s.n. Vechi instrument muzical cu taste, asemănător spinetei, folosit mai ales în Anglia pe timpul reginei Elisabeta I. [Cf. fr., it. virginale, engl. virginal]. adjectivvirginal
VIRGINÁL, -Ă adj. 1. De fecioară, fecioresc, virgin. 2. (Fig.) candid, pur, curat. [Var. verginal, -ă adj. / < lat. virginalis, cf. fr. virginal] adjectivvirginal
VIRGINÁL1 s. n. vechi instrument muzical cu taste, asemănător spinetei, în Anglia în sec. XV-XVII. (< fr., it. virginale, engl. virginal) adjectivvirginal
VIRGINÁL2, -Ă adj. 1. de fecioară; virgin. 2. (fig.) candid, pur. (< fr. virginal, lat. virginalis) adjectivvirginal
virginál1 adj. m., pl. virgináli; f. virginálă, pl. virginále adjectivvirginal
virginál2 s. n., pl. virginále adjectivvirginal
*virginál, -ă adj. (lat. virginalis). De virgină. Adv. Ca o virgină. adjectivvirginal
virginal a. ce ține de virgine: ființe cu forțe virginale AL. adjectivvirginal
VIRGINÁL1, virginale, s. n. Instrument muzical cu coarde și claviatură, asemănător clavecinului. – Din it., fr. virginale. adjectivvirginal
VIRGINÁL2, -Ă, virginali, -e, adj. 1. De virgină (1), de fecioară; feciorelnic, virgin. 2. Fig. Candid, pur. [Var.: (înv. și pop.) verginál, -ă adj.] – Din fr. virginal, lat. virginalus. adjectivvirginal
virginal adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | virginal | virginalul | virginală | virginala |
plural | virginali | virginalii | virginale | virginalele | |
genitiv-dativ | singular | virginal | virginalului | virginale | virginalei |
plural | virginali | virginalilor | virginale | virginalelor |