virán (-nă), adj. – Părăginit, nelucrat, necultivat. – Mr. virane. Tc. (per.) viran „deșert” (Șeineanu, II, 378; Lokotsch 2163); se zice numai despre terenurile de clădit din zonele urbane. – Der. viranea, s. f. (paragină, pîrloagă), din tc. virane, sec. XVIII, înv. adjectivviran
virán, -ă adj. (turc. [d. pers.] viran, ruinat). Loc viran, loc fără clădirĭ în mijlocu unuĭ oraș. adjectivviran
viran n. loc deschis încă neclădit și neîngrădit. (Turc. VIRAN, loc gol]. adjectivviran
VIRÁN, -Ă, virani, -e, adj. (Despre terenuri din cuprinsul unei localități) Care, deși se află într-un cartier construit și locuit, este fără clădiri și, de obicei, neîngrădit. – Din tc. viran. adjectivviran
viran adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | viran | viranul | virană | virana |
plural | virani | viranii | virane | viranele | |
genitiv-dativ | singular | viran | viranului | virane | viranei |
plural | virani | viranilor | virane | viranelor |