VEXATÓRIU, -IE adj. (Liv.) Contrariant; ofensator, jignitor; vexant. [Pron. -riu. / cf. fr. vexatoire]. adjectiv vexatoriu
vexatóriu (livr.) [riu pron. riu] adj. m., f. vexatórie (-ri-e); pl. m. și f. vexatórii adjectiv vexatoriu
*vexatóriŭ, -órie adj. Care aduce vexațiune: măsurĭ vexatoriĭ. adjectiv vexatoriŭ
VEXATÓRIU, -IE, vexatorii, adj. (Livr.) Care vexează, contrariază; jignitor, ofensator. – Din fr. vexatoire. adjectiv vexatoriu
vexatoriu adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | vexatoriu | vexatoriul | vexatorie | vexatoria |
plural | vexatorii | vexatoriii | vexatorii | vexatoriile | |
genitiv-dativ | singular | vexatoriu | vexatoriului | vexatorii | vexatoriei |
plural | vexatorii | vexatoriilor | vexatorii | vexatoriilor |