VELARIZÁ vb. tr. a da un caracter velar unei consoane. (< fr. vélariser) verb tranzitivvelariza
velariza verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)velariza | velarizare | velarizat | velarizând | singular | plural | ||
velarizând | velarizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | velarizez | (să)velarizez | velarizam | velarizai | velarizasem | |
a II-a (tu) | velarizezi | (să)velarizezi | velarizai | velarizași | velarizaseși | ||
a III-a (el, ea) | velarizează | (să)velarizai | velariza | velariză | velarizase | ||
plural | I (noi) | velarizăm | (să)velarizăm | velarizam | velarizarăm | velarizaserăm | |
a II-a (voi) | velarizați | (să)velarizați | velarizați | velarizarăți | velarizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | velarizează | (să)velarizeze | velarizau | velarizară | velarizaseră |