VATICINÁR, -Ă adj. Vaticinant. [Cf. fr. vaticinaire, lat. vaticinarius]. adjectivvaticinar
VATICINÁR, -Ă adj. vaticinant. (< fr. vaticinaire, lat. vaticinarius) adjectivvaticinar
VATICINÁR, -Ă, vaticinari, -e, adj. (Livr.) Care are caracter de prorocire; profetic, vizionar. – Din fr. vaticinaire. adjectivvaticinar
| vaticinar adjectiv | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | vaticinar | vaticinarul | vaticinară | vaticinara |
| plural | vaticinari | vaticinarii | vaticinare | vaticinarele | |
| genitiv-dativ | singular | vaticinar | vaticinarului | vaticinare | vaticinarei |
| plural | vaticinari | vaticinarilor | vaticinare | vaticinarelor | |