vardist, vardiști s. m. (înv.) agent de poliție substantiv masculinvardist
vardist m. pop. gardist. substantiv masculinvardist
VARDÍST s. m. v. gardist. substantiv masculinvardist
GARDÍST, gardiști, s. m. (În trecut) 1. Agent polițienesc care făcea de pază pe străzile unui oraș; gardian, sergent de stradă. Semnale sfîșie timpanul prelung din gardist în gardist. C. PETRESCU, C. V. 318. Se uită nedumerit la un gardist care cearcă să-l oprească, merge mereu de teamă să nu-și piardă locul dintre ai săi și nu înțelege de ce s-a legat gardistul acesta de dînsul. SP. POPESCU, M. G. 45. ◊ Gardist alb v. alb. 2. Legionar (2). – Variantă: (1, învechit) vardíst (SADOVEANU, O. VI 382) s. m. substantiv masculingardist
vardist substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | vardist | vardistul |
plural | vardiști | vardiștii | |
genitiv-dativ | singular | vardist | vardistului |
plural | vardiști | vardiștilor |