VALIDÁRE s.f. Acțiunea de a valida și rezultatul ei; confirmare, întărire, recunoaștere. [< valida]. substantiv femininvalidare
VALIDÁRE, validări, s. f. Acțiunea de a valida. – V. valida. substantiv femininvalidare
VALIDÁ vb. I. tr. A confirma valabilitatea unui act (mai ales a unor acte de procedură sau elective). [Cf. fr. valider, lat. validare]. verb tranzitivvalida
VALIDÁ vb. tr. 1. a confirma valabilitatea unui act de procedură, a unui mandat efectiv etc. 2. a verifica valabilitatea (unui test). (< fr. valider, lat. validare) verb tranzitivvalida
validá (a ~) vb., ind. prez. 3 valideáză verb tranzitivvalida
validà v. a face valid: a valida o alegere. verb tranzitivvalidà
VALIDÁ, validez, vb. I. Tranz. (Jur.) A confirma, a recunoaște valabilitatea, puterea juridică a unui act de procedură, a unui mandat electiv etc. – Din fr. valider. verb tranzitivvalida
*validéz v. tr. (mlat. validare; fr. -ider). Jur. Fac valid, întăresc pin [!] formalitățile legiĭ: a valida o alegere. verb tranzitivvalidez
validare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | validare | validarea |
plural | validări | validările | |
genitiv-dativ | singular | validări | validării |
plural | validări | validărilor |