VAGOTONÍE s.f. Anomalie constituțională particulară, caracterizată printr-o sensibilitate specială a sistemului nervos autonom dirijat de pneumogastric. [< fr. vagotonie]. substantiv femininvagotonie
VAGOTONÍE s. f. tulburare neurovegetativă caracterizată printr-o sensibilitate specială a sistemului nervos autonom dirijat de penumogastric. (< fr. vagotonie) substantiv femininvagotonie
vagotoníe (anomalie) s. f., art. vagotonía, g.-d. art. vagotoníi, art. vagotoníei; pl. vagotoníi, art. vagotoníile substantiv femininvagotonie
VAGOTONÍE, vagotonii, s. f. (Med.) Dezechilibru al funcționării sistemului nervos vegetativ parasimpatic. – Din fr. vagotonie. substantiv femininvagotonie
vagotonie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | vagotonie | vagotonia |
plural | vagotonii | vagotoniile | |
genitiv-dativ | singular | vagotonii | vagotoniei |
plural | vagotonii | vagotoniilor |