VACCINÁRE s.f. Acțiunea de a vaccina și rezultatul ei; inoculare; vaccinație. [< vaccina]. substantiv femininvaccinare
vaccinare, vaccinări s. f. act sexual. substantiv femininvaccinare
VACCINÁRE, vaccinări, s. f. Acțiunea de a vaccina; vaccinație. – V. vaccina. substantiv femininvaccinare
VACCINÁ vb. I. tr. A inocula, a administra cuiva un vaccin. [< fr. vacciner]. verb tranzitivvaccina
VACCINÁ vb. tr. a inocula un vaccin. (< fr. vacciner) verb tranzitivvaccina
vacciná (a ~) vb., ind. prez. 3 vaccineáză verb tranzitivvaccina
vaccina, vaccinez v. t. (d. bărbați) 1. a dezvirgina, a deflora. 2. a avea contact sexual cu o femeie necunoscută. verb tranzitivvaccina
vaccinà v. a altoi de vărsat. verb tranzitivvaccinà
VACCINÁ, vaccinez, vb. I. Tranz. A administra cuiva un vaccin. – Din fr. vacciner. verb tranzitivvaccina
vaccinéz v. tr. (d. vaccin; fr. vacciner). Altoĭesc, inoculez cu vaccin. verb tranzitivvaccinez
vaccinare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | vaccinare | vaccinarea |
plural | vaccinări | vaccinările | |
genitiv-dativ | singular | vaccinări | vaccinării |
plural | vaccinări | vaccinărilor |