uzurár (înv.) adj. m., s. m., pl. uzurári; adj. f. uzuráră, pl. uzuráre adjectivuzurar
*uzurár, -ă adj. (lat. usurarius). Cămătăresc: împrumut uzurar. S. m. Cămătar. Adv. Cu camătă. adjectivuzurar
uzurar a. cu uzură: împrumutul uzurar. adjectivuzurar
UZURÁR, -Ă, uzurari, -e, adj., s. m. (înv.) 1. Adj. Cămătăresc. 2. S. m. Cămătar. – Din fr. usuraire, lat. usurarius. adjectivuzurar
uzurar adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | uzurar | uzurarul | uzurară | uzurara |
plural | uzurari | uzurarii | uzurare | uzurarele | |
genitiv-dativ | singular | uzurar | uzurarului | uzurare | uzurarei |
plural | uzurari | uzurarilor | uzurare | uzurarelor |