urm s. m., pl. urmi substantiv masculinurm
urm m. Tr. moșdrean. [Lat. ORNUS]. substantiv masculinurm
URM, urmi, s. m. (Bot.) Mojdrean. – Lat. ornus (după ulm). substantiv masculinurm
urmésc v. tr. (d. urmă). L. V. Moștenesc. temporarurmesc