urm s. m., pl. urmi substantiv masculinurm
URM, urmi, s. m. (Bot.) Mojdrean. – Lat. ornus (după ulm). substantiv masculinurm
urm substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | 'urm | 'urmul |
plural | 'urmi | 'urmii | |
genitiv-dativ | singular | 'urm | 'urmului |
plural | 'urmi | 'urmilor |