ungureáncă s. f., g.-d. art. unguréncei; pl. ungurénce substantiv femininungureancă
ungureancă f. 1. româncă din Ardeal; 2. Bot. arumă. substantiv femininungureancă
UNGUREÁNCĂ, ungurence, s. f. Femeie aparținând neamului ungurenilor (1). – Ungurean + suf. -că. substantiv femininungureancă
ungureancă | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ungureancă | ungureanca |
plural | ungurence | ungurencele | |
genitiv-dativ | singular | ungurence | ungurencei |
plural | ungurence | ungurencelor |