ungár adj. m., pl. ungári; f. ungáră, pl. ungáre adjectivungar
ungar a. ce ține de Unguri sau de Ungaria: limba ungară, țările ungare. adjectivungar
UNGÁR, -Ă, ungari, -e, adj. Maghiar. – Din germ. Ungar. adjectivungar
1) ungurésc, -eáscă adj. De Ungur: limba ungurească. – Fals ungar, ca și român îld. românesc. adjectivunguresc
*Aústro-Ungár (Impériul ~) s. propriu n. adjectivaustroungar
AÚSTRO-UNGÁR, -Ă, austro-ungari, -e adj. Care aparținea sau se referea la Austro-Ungaria. – De la n. pr. Austro-Ungaria. adjectivaustroungar
*austro-ungár, -ă s. și adj. Din Austro-Ungaria. adjectivaustroungar
aústro-ungár (a-us-) adj. m., pl. aústro-ungári; f. aústro-ungáră, pl. aústro-ungáre adjectivaustroungar
ungar adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | ungar | ungarul | ungară | ungara |
plural | ungari | ungarii | ungare | ungarele | |
genitiv-dativ | singular | ungar | ungarului | ungare | ungarei |
plural | ungari | ungarilor | ungare | ungarelor |