*undulatóriŭ, -ie adj. (d. undulat). Ca undele, ca valurile: cutremur undulatoriŭ. adjectivundulatoriŭ
undulatoriu adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | undulatoriu | undulatoriul | undulatorie | undulatoria |
plural | undulatorii | undulatoriii | undulatorii | undulatoriile | |
genitiv-dativ | singular | undulatoriu | undulatoriului | undulatorii | undulatoriei |
plural | undulatorii | undulatoriilor | undulatorii | undulatoriilor |