ULTIMOGENITÚRĂ s. f. regim al unor societăți în care ultimul născut dintre frați are drept de moștenire. (< fr. ultimogéniture) substantiv femininultimogenitură
ultimogenitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ultimogenitură | ultimogenitura |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | ultimogenituri | ultimogeniturii |
plural | — | — |