UITUCÉNIE, uitucenii, s. f. (Rar) Uituceală. – Uituc + suf. -enie. substantiv femininuitucenie
uitucenie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | uitucenie | uitucenia |
plural | uitucenii | uituceniile | |
genitiv-dativ | singular | uitucenii | uituceniei |
plural | uitucenii | uituceniilor |