tîrșîitúră f., pl. ĭ. Zgomotu tîrșîĭeliĭ. substantiv feminintîrșîitură
TÂRȘÂITÚRĂ, târșâituri, s. f. Târșâit1. [Pr.: -șâ-i-. – Var.: (reg.) târșiitúră s. f.] – Târșâi + suf. -tură. substantiv feminintârșâitură
târșâitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | târșâitură | târșâitura |
plural | târșâituri | târșâiturile | |
genitiv-dativ | singular | târșâituri | târșâiturii |
plural | târșâituri | târșâiturilor |