TUTÓI, tutoaie, s. n. (Reg.) Bucium mic făcut din scoarță de alun. – Comp. lat. tutulus. substantiv neutrututoi
tutoi substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | tutoi | tutoiul |
plural | tutoaie | tutoaiele | |
genitiv-dativ | singular | tutoi | tutoiului |
plural | tutoaie | tutoaielor |