trăistúță s. f., g.-d. art. trăistúței; pl. trăistúțe substantiv feminintrăistuță
TRĂISTÚȚĂ, trăistuțe, s. f. Diminutiv al lui traistă; trăistioară. – Traistă + suf. -uță. substantiv feminintrăistuță
trăistuță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | trăistuță | trăistuța |
plural | trăistuțe | trăistuțele | |
genitiv-dativ | singular | trăistuțe | trăistuței |
plural | trăistuțe | trăistuțelor |