TRIHOTÓMIC, -Ă adj. Împărțit în trei. [Var. tricotomic, -ă adj. / < fr. trichotomique, cf. gr. tricha – în trei, tome – tăiere]. adjectivtrihotomic
TRIHOTÓMIC, -Ă adj. care prezintă trihotomie. (< fr. trichotomique) adjectivtrihotomic
!tricotómic/trihotómic adj. m., pl. tricotómici/trihotómici; f. tricotómică/trihotómică, pl. tricotómice/trihotómice adjectivtricotomic
trihotómic v. tricotómic adjectivtrihotomic
TRIHOTÓMIC, -Ă adj. v. tricotomic. adjectivtrihotomic
trihotomic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | trihotomic | trihotomicul | trihotomică | trihotomica |
plural | trihotomici | trihotomicii | trihotomice | trihotomicele | |
genitiv-dativ | singular | trihotomic | trihotomicului | trihotomice | trihotomicei |
plural | trihotomici | trihotomicilor | trihotomice | trihotomicelor |