trestiíș s. n., pl. trestiíșuri substantiv neutrutrestiiș
TRESTIÍȘ, trestiișuri, s. n. Desiș de trestie. – Trestie + suf. -iș. substantiv neutrutrestiiș
trestiiș | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | trestiiș | trestiișul |
plural | trestiișuri | trestiișurile | |
genitiv-dativ | singular | trestiiș | trestiișului |
plural | trestiișuri | trestiișurilor |