traula, traulez v. t., v. i. (mar.) a căuta cu polonicul în oala cu ciorbă bucățile mai bune de carne. verbtraula
TRAULÁ, traulez, vb. I. Intranz. A pescui cu traulul. [Pr.: tra-u-] – Din traul (după engl. trawl). verbtraula
traula verb | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)traula | traulare | traulat | traulând | singular | plural | ||
traulând | traulați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | traulez | (să)traulez | traulam | traulai | traulasem | |
a II-a (tu) | traulezi | (să)traulezi | traulai | traulași | traulaseși | ||
a III-a (el, ea) | traulează | (să)traulai | traula | traulă | traulase | ||
plural | I (noi) | traulăm | (să)traulăm | traulam | traularăm | traulaserăm | |
a II-a (voi) | traulați | (să)traulați | traulați | traularăți | traulaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | traulează | (să)trauleze | traulau | traulară | traulaseră |