TOPONÍM s.n. Toponimic. [< fr. toponyme]. substantiv neutrutoponim
!toponím (to-po-/top-o-) s. n., pl. toponíme substantiv neutrutoponim
TOPONÍM, toponime, s. n. Toponimic. – Din fr. toponyme. substantiv neutrutoponim
toponim substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | toponim | toponimul |
plural | toponime | toponimele | |
genitiv-dativ | singular | toponim | toponimului |
plural | toponime | toponimelor |