TONÁTIC, -Ă, tonatici, -ce, adj. (Rar) Cu toane; capricios, schimbăcios. – Din toană + suf. -atic. adjectivtonatic
tonátec, -ă adj. Trans. Ban. Cu toane: om tonatec. – În est ar fi -ic. adjectivtonatec
tonatic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | tonatic | tonaticul | tonatică | tonatica |
plural | tonatici | tonaticii | tonatice | tonaticele | |
genitiv-dativ | singular | tonatic | tonaticului | tonatice | tonaticei |
plural | tonatici | tonaticilor | tonatice | tonaticelor |