TOASTÁ vb. I. intr. A închina un pahar în sănătatea cuiva; a ține un toast. [Pron. to-as- și tosta. / < fr. toaster]. verbtoasta
TOASTÁ vb. intr. a închina un pahar în cinstea cuiva sau a ceva; a ține un toast. (< fr. toaster) verbtoasta
toastá (a ~) (toas-) vb., ind. prez. 3 toasteáză verbtoasta
toastà v. a purta un toast. verbtoastà
TOASTÁ, toastez, vb. I. Intranz. A închina un pahar în sănătatea cuiva sau în cinstea unui eveniment; a ține un toast. – Din fr. toaster. verbtoasta
*toastéz (oa 2 silabe) v. intr. (fr. toster și toaster). Închin, rîdic [!] paharu în sănătatea cuĭva. verbtoastez
toasta verb | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)toasta | toastare | toastat | toastând | singular | plural | ||
toastând | toastați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | toastez | (să)toastez | toastam | toastai | toastasem | |
a II-a (tu) | toastezi | (să)toastezi | toastai | toastași | toastaseși | ||
a III-a (el, ea) | toastează | (să)toastai | toasta | toastă | toastase | ||
plural | I (noi) | toastăm | (să)toastăm | toastam | toastarăm | toastaserăm | |
a II-a (voi) | toastați | (să)toastați | toastați | toastarăți | toastaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | toastează | (să)toasteze | toastau | toastară | toastaseră |