TITULARIZÁRE s.f. Acțiunea de a titulariza și rezultatul ei. [< titulariza]. substantiv feminintitularizare
TITULARIZÁRE, titularizări, s. f. Acțiunea de a titulariza și rezultatul ei. – V. titulariza. substantiv feminintitularizare
TITULARIZÁ vb. I. tr. (Rar) A numi, a face pe cineva titular al unui post. [< fr. titulariser]. verb tranzitivtitulariza
TITULARIZÁ vb. tr. a numi (pe cineva) titular (1) al unui post. (< fr. titulatiser) verb tranzitivtitulariza
titularizá (a ~) vb., ind. prez. 3 titularizeáză verb tranzitivtitulariza
TITULARIZÁ, titularizez, vb. I. Tranz. A numi pe cineva ca titular al unui post (în care funcționa până atunci în mod provizoriu). – Din fr. titulariser. verb tranzitivtitulariza
titularizare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | titularizare | titularizarea |
plural | titularizări | titularizările | |
genitiv-dativ | singular | titularizări | titularizării |
plural | titularizări | titularizărilor |