TIRANIZÁRE s.f. Acțiunea de a tiraniza și rezultatul ei. [< tiraniza]. substantiv feminintiranizare
TIRANIZÁRE s. f. Acțiunea de a tiraniza și rezultatul ei. – V. tiraniza. substantiv feminintiranizare
TIRANIZÁ vb. I. tr. A trata cu cruzime pe cineva, a asupri; a teroriza. ♦ (Fig.) A chinui, a obseda. [< fr. tyranniser]. verb tranzitivtiraniza
TIRANIZÁ vb. tr. a trata cu cruzime pe cineva; a asupri, a teroriza. ◊ (fig.; despre idei, sentimente etc.) a chinui. (< fr. tyranniser) verb tranzitivtiraniza
tiranizá (a ~) vb., ind. prez. 3 tiranizeáză verb tranzitivtiraniza
TIRANIZÁ, tiranizez, vb. I. Tranz. A trata pe cineva în mod tiranic, a se purta ca un tiran (2); a asupri, a teroriza. ♦ Fig. A chinui, a obseda. – Din fr. tyranniser. verb tranzitivtiraniza
*tiranisésc v. tr. (ngr. tyrannizo, aor. -ánnisa). Tratez cu tiranie (cu cruzime). V. refl. Avaru se tiranisește. – Și *tiranizez (fr. tyranniser). Și tirănesc (Pan). verb tranzitivtiranisesc
tiranizare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | tiranizare | tiranizarea |
plural | tiranizări | tiranizările | |
genitiv-dativ | singular | tiranizări | tiranizării |
plural | tiranizări | tiranizărilor |