TETRAGÓN s.n. Patrulater. [< fr. tétragone, cf. gr. tetra – cu patru, gonia – unghi]. substantiv neutrutetragon
TETRAGÓN s. n. patrulater. (< fr. tétragone) substantiv neutrutetragon
*tetragón n., pl. oane (vgr. tetrágonon. V. poligon). Geom. Pătrat saŭ dreptunghĭ (figură în 4 colțurĭ). substantiv neutrutetragon
tetragón (rar) (te-tra-) s. n., pl. tetragoáne substantiv neutrutetragon
tetragon n. cadrilater. substantiv neutrutetragon
TETRAGÓN, tetragoane, s. n. (Rar) Patrulater. – Din fr. tétragone. substantiv neutrutetragon
tetragon substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | tetragon | tetragonul |
plural | tetragoane | tetragoanele | |
genitiv-dativ | singular | tetragon | tetragonului |
plural | tetragoane | tetragoanelor |