TESTATÓR, -OÁRE s.m. și f. Cel care lasă un testament; autorul unui testament. [Cf. lat. testator, fr. testateur]. substantiv masculin și feminintestator
TESTATÓR, -OÁRE s. m. f. cel care lasă un testament. (< fr. testateur, lat. testator) substantiv masculin și feminintestator
*testatór, -oáre s. (lat. testator). Acela care face testamentu. substantiv masculin și feminintestator
testatór s. m., pl. testatóri substantiv masculin și feminintestator
testator m. cel ce face un testament. substantiv masculin și feminintestator
TESTATÓR, -OÁRE, testatori, -oare, s. m. și f. Persoană care a făcut un testament, care a testat1. – Din fr. testateur, lat. testator, -oris. substantiv masculin și feminintestator
testatoáre s. f., g.-d. art. testatoárei; pl. testatoáre substantiv masculin și feminintestatoare
testator substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | testator | testatorul | testatoare | testatoarea |
plural | testatori | testatorii | testatoare | testatoarele | |
genitiv-dativ | singular | testator | testatorului | testatoare | testatoarei |
plural | testatori | testatorilor | testatoare | testatoarelor |