terciuí (a ~) vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. terciuiésc, imperf. 3 sg. terciuiá; conj. prez. 3 să terciuiáscă verb tranzitivterciui
TERCIUÍ, terciuiesc, vb. IV. Tranz. A transforma într-o pastă moale; a face terci; a strivi, a zdrobi; fig. a nimici. – Terci + suf. -ui. verb tranzitivterciui
tercĭuĭésc v. tr. (d. tercĭ). Prefac într´o pastă moale ca tercĭu (prune, domate) strivindu-le pe sită. verb tranzitivtercĭuĭesc
terciui verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)terciui | terciuire | terciuit | terciuind | singular | plural | ||
terciuind | terciuiți | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | terciuiesc | (să)terciuiesc | terciuiam | terciuii | terciuisem | |
a II-a (tu) | terciuiești | (să)terciuiești | terciuiai | terciuiși | terciuiseși | ||
a III-a (el, ea) | terciuiește | (să)terciuiai | terciuia | terciui | terciuise | ||
plural | I (noi) | terciuim | (să)terciuim | terciuiam | terciuirăm | terciuiserăm | |
a II-a (voi) | terciuiți | (să)terciuiți | terciuiați | terciuirăți | terciuiserăți | ||
a III-a (ei, ele) | terciuiesc | (să)terciuiască | terciuiau | terciuiră | terciuiseră |