TEMPESTUÓS, -OÁSĂ adj. 1. furtunos. 2. (fig.) impetuos; tumultuos, agitat. (< lat. tempestuosus, it. tempestoso) adjectivtempestuos
tempestuós (livr.) (-tu-os) adj. m., pl. tempestuóși; f. tempestuoásă, pl. tempestuoáse adjectivtempestuos
TEMPESTUÓS, -OÁSĂ, tempestuoși, -oase, adj. (Livr.) Furtunos, vijelios. [Pr.: -tu-os] – Din lat. tempestuosus. adjectivtempestuos
tempestuos adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | tempestuos | tempestuosul | tempestuoasă | tempestuoasa |
plural | tempestuoși | tempestuoșii | tempestuoase | tempestuoasele | |
genitiv-dativ | singular | tempestuos | tempestuosului | tempestuoase | tempestuoasei |
plural | tempestuoși | tempestuoșilor | tempestuoase | tempestuoaselor |