TAUMATÚRG s.m. (Liv.) Persoană care pretinde că ar putea face minuni. [Pron. ta-u-. / < fr. thaumaturge, cf. gr. thauma – minune, ergon – lucrare]. substantiv masculin și feminintaumaturg
TAUMATÚRG s. m. cel care pretinde că poate face minuni. (< fr. thaumaturge) substantiv masculin și feminintaumaturg
*taŭmatúrg m. (vgr. thaumaturgós). Făcător de minunĭ: sfîntu Grigore Taŭmaturgu. substantiv masculin și feminintaŭmaturg
taumatúrg (tau-) s. m., pl. taumatúrgi substantiv masculin și feminintaumaturg
taumaturg m. făcător de minuni: St. Grigorie Taumaturgul. substantiv masculin și feminintaumaturg
TAUMATÚRG, taumaturgi, s. m. (în concepțiile religioase) Persoană având capacitatea de a face miracole (învierea morților, vindecarea prin atingere cu mâinile); făcător de minuni. – Din fr. thaumaturge. substantiv masculin și feminintaumaturg
taumaturg substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | taumaturg | taumaturgul | taumaturgă | taumaturga |
plural | taumaturgi | taumaturgii | taumaturge | taumaturgele | |
genitiv-dativ | singular | taumaturg | taumaturgului | taumaturge | taumaturgei |
plural | taumaturgi | taumaturgilor | taumaturge | taumaturgelor |