tarabagiu, -oaică, tarabagii, -oaice s. m., s. f. comerciant mărunt, care își desface produsele într-o piață sau într-o hală agroalimentară substantiv masculintarabagiu
tarabagíu s. m., art. tarabagíul; pl. tarabagíi, art. tarabagíii (-gi-ii) substantiv masculintarabagiu
tarabagiu m. prăvăliaș. substantiv masculintarabagiu
TARABAGÍU, tarabagii, s. m. Negustor ambulant (care vinde la o tarabă). – Tarabă + suf. -agiu. substantiv masculintarabagiu
| tarabagiu substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
| nominativ-acuzativ | singular | tarabagiu | tarabagiul |
| plural | tarabagii | tarabagiii | |
| genitiv-dativ | singular | tarabagiu | tarabagiului |
| plural | tarabagii | tarabagiilor | |