TAPÁJ s.n. Zgomot mare; gălăgie, scandal, larmă; protest zgomotos. [< fr. tapage]. substantiv neutrutapaj
TAPÁJ s. n. 1. zgomot mare; gălăgie, scandal, larmă. 2. protest zgomotos. (< fr. tapage) substantiv neutrutapaj
*tapáj n., pl. urĭ (fr. tapage). Barb. Gălăgie, tărăboĭ. substantiv neutrutapaj
tapáj s. n. substantiv neutrutapaj
tapaj n. gălăgie (= fr. tapage). substantiv neutrutapaj
TAPÁJ s. n. Zgomot violent și confuz produs de lovituri sau de glasuri care răsună în același timp; protest zgomotos; larmă, gălăgie, scandal. – Din fr. tapage. substantiv neutrutapaj
a face tapaj expr. a acorda unui fapt mai multă importanță decât i se cuvine. substantiv neutruafacetapaj
tapaj substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | tapaj | tapajul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | tapaj | tapajului |
plural | — | — |